به بهانه بازدید از نمایشگاه طراحی پیلوت
به بهانه بازدید از نمایشگاه طراحی پیلوت
« آثار به نمایش در آمده شهری بود»
امروز جمعه ساعت 2 بعداظهر از فریدونکنار به اتفاق خانواده به طرف روستای ماهفروز راه افتادیم .
از جاده ساحلی حرکت کردیم ،از وسط دشت عبور کرده و به جاده ساری و خزرآباد رسیدیم . آدرس روستا را پرسیدیم، از جاده ای دست راستی که بطرف روستای ما هفروز راه داشت پیچیدیم حدود 2 الی 3 کیلو متر رفتیم .
در ورودی روستا به یک سه راهی رسیدیم که هیچ نشانی به طرف نمایشگاه نبود از خانمی سئوال کردیم منزل آقای عقیل کاظمی کجاست. مسیری را نشانمان دادند .
به طرف جنوب شرقی باید می رفتم تو مسیر مجبور شدیم از یک سوپر مارکتی سئوال کنیم. که آدرس را چنین گفت : مستقیم از این خیابان می روید، وقتی رسیدید به قبرستان، به کوچه دست چپ که در نبش آن حمام عمومی قرار دارد می پیچید ،بعد از آن به نمایشگاه می رسید . مسیر طبق راهنمائی ایشان طی شد.
از دور برگزار کننده نمایشگاه رسول کاظمی را دیدیم .سرحال وراضی بنظر می رسید.
درب ورودی باز می باشد و چند نفری در نمایشگاه دیده می شوند . رسیدیم، از ماشین پیاده شدیم بعد از خوش وبش واحوال پرسی وارد فضای نمایشگاه شدیم . ورودی، یک دروازه معمولی ماشین رو یک منزلی است که کاملا باز بود. چند قدمی می رفتی ، می رسیدی به پیلوتی که 3*4 می باشد . طرف سمت چپ آبگرمکن قراردارد، دروسط یک میز عسلی ،که وسائل پذیرایی روی آن قرار داشت. در شروع(سمت راست) روی دیوار متنی از محمد رضا رهبر نصب شده که طراحی را تعریف کرده است.
در این قسمت آثار اسدزاده و رهبر نصب شده بود . باید از یک درب وارد اتاق می شدی تقریبا 4*4 به ارتفاع 2 متر و از روی دیواریک لامپ نصب بود وآثار مشمولی- سماکوش – انجم پور –کاظمی روی دیوار توسط میخ نصب شده است .
حرکت قشنگ و دلنشین بود با جسارت وعاشقانه ،بالاخره دغدغه هنری برگزارکننده گان قابل تحسین است.
فضای روستا و نمایشگاه از نظر امکانات هماهنگ بودند، محل نمایشگاه آمادگی نمایشگاهی باراندمان گالری را نمی پذیرفت وآثار به نمایش در آمده هیچ کدام قاب نداشتند به غیر از یک اثر از سما کوش , برگزار کننده گان اگر می خواستند این آثار را در یک گالری در شهر ارائه دهند حتما مزین به قاب می کردند فکر کنم ، کم لطفی شده بود .
در محیط یک روستا انتظار می رفت آثار حس خاصی داشته باشد نزدیک به فضای روستا؛تا اینکه مخاطبان محلی بتواند نمایشگاه را درک کنند و ارتباط برقرار کنند .قرار از نمایشگاه در روستا ارتباط،آموزش،کشف استعداد وفضای نوهنری است.حتمابافضای یک گالری شهری تفاوت خواهد داشت.
نمایشگاه بدون توجه به خصوصیات بومی ومحلی ارائه شده ولحن ولهجه آثار با تجربه و دغدغه مردم این روستا هماهنگ نبود و اگر متن تابلوها ریشه در باورهای مردم روستا داشت و میتوانست مخاطبین محلی را ساعتها در خودش نگه دارد . در آن صورت ارتباط قوی تر می شد و در رفتارهای هنری آتی، مخاطبین بیشتری جذب می شد. محیط می طلبد، شکل فعالیت هنری در روستا با مواد ووسایل محلی ومشارکت مردم انجام گردد.دراینصورت موفقیت های آشکار وپنهانی را به همرا ه خواهد داشت.
هفتمین جشنواره سراسری مجسمه های شنی
هفتمین جشنواره سراسری مجسمه های شنی
تابستان 1390
((یک بام ودو هوا))
پاک احساساتی شده ام .تصورش را هم نمی توانید بکنید!ازبس که دلم دردآمده است.
باید نوشت .طاقت صبوری ندارم.بالاخره کاروان را زدند.
دریک جمعه اینها وآنهاهجوم آوردند.کاروان را غارت وباخاک یکسان کردند.
خیال نکنید خوابیده بودم.نه حواسم بود،کاملابیداربودم.ولی نمی دانم ،همه چی خراب شد.شاید بیش ازحد اعتماد کردیم،آره شاید...
آنها که تکلیفشان روشن است .هیچ.؟!
امااینها...؟ هفت سال زحمت مارا هدر دادند.وجشنواره سراسری مجسمه های شنی به نقطه پایانی رسید.تعطیل شد.! دیگر کاری از ماساخته نیست...!
من بعنوان مسئول انجمن هنرهای تجسمی شهرستان درخواست اجرای هفتمین جشنواره مجسمه های شنی را به اداره کل داده.واقدامات لازم را انجام دادم.درحالیکه ازطرف هنرهای تجسمی کشوربودجه چند میلیونی به جشنواره اختصاص یافته ،متاسفانه جشنواره تعطیل شد درحالیکه استان گیلان جشنواره شنی برگزار کرد.
عجب حکمتی!یک بام ودوهوا!
این متن در پیوست ششمین جشنواره بین المللی مجسمه های شنی
بیست و هشتمین جشنواره هنر در روستا
بیست و هشتمین جشنواره هنر در روستا
دبیرخانه جشنواره هنر در روستا بیست و هشتمین دوره این جشنواره را در محل دبیرخانه با حضور جمعی از اساتید دانشگاه، پیشکسوتان نقاشی، دانشجویان هنر در کوتنای قائمشهر برگزار کرد
ر این دوره از جشنواره هنر در روستا، هنرمندان در فضایی سالم و بدون رقابت به صورت آزاد و در بخش موضوعی درخت، به اجرای هنر جدید با زیر شاخه های آن از جمله هنر محیطی، چیدمان، هنر مفهومی و نقاشی و عکاسی پرختند. در بیست و هشتمین دوره جشنواره هنر در روستا گروه های هنری فعال در عرصه هنرهای تجسمی شرکت کرده که می توان به گروه هنری حجم سبز، گروه هنری خانه دوست و گروه هنری مقیم در مچاله اشاره کرد
دبیرخانه جشنواره هنر در روستا، هدف از برگزاری دوره های جشنواره را مختص به هنرمند امروز در محیطی خارج از فضای تعریف شده نگارخانه ها و موزه ها می داند و اساس کارش بازگشت به طبیعت، کار با محیط طبیعی، تصورات مفهومی، تجربه های شخصی و درک درونی زندگی او و تعهد به دیدگاهی گسترده تر از آفرینش هنری از راه کشف خویشتن است.
نشست هنری این جشنواره از ساعت 15 در محل دبیرخانه با حضور اساتید و جمعی از هنرمندان و دانشجویان برگزار گردید. در این نشست حسین روانبخش عضو شورای سیاستگذاری جشنواره گزارش کلی از اقدامات گذشته این جشنواره به حضار ارائه نمود و بیان داشت: جشنواره هنر در روستا فقط منحصر به بحث نقاشی نیست بلکه از عنوان جشنواره کاملا مشخص است که این جشنواره فراتر از نقاشی برنامه های خود را دنبال می کند.
ما در ادامه دوره های جشنواره به خصوص از دوره بیست و هشتم که از صبح امروز آغاز شده و هنرمندان به اجرای برنامه های محیطی و دیگر شاخه های آن پرداختند به این نتیجه رسیدیم که به بحث پژوهش بیشتر از گذشته بپردازیم و این امکان را در اختیار پژوهشگران و هنرمندان علاقمند در این حوزه فراهم کنیم تا این مقوله به صورت جدی تر پیگیری گردد.
در همین راستا در آبان ماه 1390 هفته فرهنگی جشنواره هنر در روستا را در موزه امام علی برگزار خواهیم کرد و برای همین بهتر است تا نگاه های مختلف در حوزه های غیر از تجسمی نیز نسبت به این جشنواره داشته باشیم.
در ادامه جلسه استاد احمد نصرالهی پیشکسوت نقاشی کشور به اهمیت و تاثیر هنر و هنرمندان بر جامعه پرداخت و تاکید کرد: انسان دوپای سرگشته در دوران کهن که نمی توانست سنگ را جابجا کند و در کوران زندگی به غار پناه می آورد و دست به خلق نقاشی از حیوانات می زد، برای حفظ و ماندگاری قبیله اش به این کار می پرداخت.
وی ادامه داد: زندگی این انسان نقاش که بر دیواره های غار حکاکی می کرد در گرو جمع بوده ولی هیچگاه در آن حل نمی شود و جمع هم در گرو آن انسانی است که این اثری بوجود می آورد. یعنی انسان هنرمند و جامعه همیشه و همه جا لازم و ملزوم هم هستند.
وی اشاره کرد : فضاهای هنری و برنامه های هنری صرفا نباید محدود به گروهی مخاطب خاص و انگشت شمار و یا در پس دیوارهای موزه ها و گالری ها باشد بلکه باید این امکان را برای مردم جامعه بوجود آورد تا به تجربه ی زیستی و حضور در پیرامون آثار هنری خارج از نگارخانه ها دست پدا کنند و آنرا از نزدیک تر لمس بمایند.
خلیل سمایی جابلو استاد دانشگاه های هنر مازندران موضوع مورد بحث « هنر و جامعه و محیط زیست » را که برای این دوره از جشنواره انتخاب شده بود مثبت ارزیابی کرد و گفت: در تعریف هنر نظر و دیدگاه های مختلفی وجود دارد که به نظر من هیچکدام آن مطلق نیست.
وی ادامه داد: هنر امروز نوعی شناخت به پیرامون خویش ، جهان ماورا و جهان اجتماعی است که برای شناخت آن دانستن سه جزء اصلی کشف، بیان و دریافت الزامی به نظر می رسد.
وی اشاره داشت: بررسی عمیق و گسترده ی موضوعاتی چون آموزش و پرورش، هنر شهری، مشارکت اجتماعی، توانمند سازی محلی، مشکلات مالکیت، توسط تعامل بین هنر و مشارکت جامعه و محیط زیست انجام می پذیرد.
خلیل سمایی در ادامه صحبت های خود به تاریخ و روند شکل گیری هنر محیطی، هنر مفهومی، لندآرت ، هنر طبیعت و دیگرهای هنرهای مرتبط در جهان بویژه در اروپا و آمریکا و همچنین ایران اشاره کرد.
در این دوره از جشنواره گروه های زیر با اعضای خود شرکت فعال داشتند:
گروه هنری حجم سبز:
جلال الدین مشمولی . ملیحه جهانگیری . فرزانه فاضلی . امید عزیزی . حامد مشمولی . آیدا خوش نژاد . محبوبه عربعلی . خدیجه فلاح . عارفه رحیمی . روجا رضایی . رضا شکاری . حسین انجم روز
گروه هنری خانه دوست:
خلیل سمایی جابلو . محمد رضا رهبر. فاطمه پور ذبیح . فرشته اکبر پور
گروه هنری مقیم در مچاله:
حمید اسدزاده. فروزان سلیمانی . طیبه محجوب . اکبر امینی راد
هنرمندانی که به صورت فردی در این جشنواره حضور داشتند:
حسین روانبخش . مهدی نعمتی نژاد . فرشته زیبایی . رسول کاظمی
درانتظار اثر خلیل سمائی جابلو عکاس حسین عابدپور
مارخوش خط وخال اثر حمیدفاضلی عکاس حسین عابدپور